Een gezinshuis heb je 24 uur per dag
Ooit begonnen ze met pleegzorg, nu runnen Peter en Sylvia Brouwer zelfstandig een gezinshuis in Hallum. Dat doen ze bevlogen, nuchter en met een helder doel voor ogen. "Gezinshuisouders ben je niet voor jezelf, maar voor de kinderen. Hun ontwikkeling en toekomst staan centraal."
We zitten aan een grote houten tafel waar ze ’s avonds met z’n tienen aanschuiven. Aan de muur hangen foto’s van het kroost en een planbord met activiteiten en huisregels. Vroeger waren huishoudens met acht kinderen heel gewoon, tegenwoordig is het bijzonder. “Iedereen vindt er wat van”, merken Peter (40) en Sylvia (38). Zelf kregen ze al jong drie zoons, maar hun hart en huis waren groot genoeg voor meer. “Wij hadden zelf alles prima op de rit en gingen heel bewust de uitdaging aan om van betekenis te zijn voor kinderen die het minder goed hebben getroffen.”
Dat klinkt mooi en idealistisch, al zijn de Brouwers naast hun bevlogenheid vooral nuchter en realistisch. “Kinderen in je eigen huis opvangen is niet de makkelijkste weg. Een gezinshuis heb je 24 uur per dag, het is letterlijk je hele leven. Dat werkt alleen als je het echt wilt. Je moet bereid zijn om allerlei hobbels aan te gaan, omdat je wilt investeren in de kinderen. We leren allemaal, elke dag opnieuw. Wij doen dit omdat we ervan overtuigd zijn dat kinderen zich het beste ontwikkelen in een zo gewoon mogelijk gezinsleven. Ze hebben elk hun eigen ouders en waar mogelijk werken we daarmee samen, maar in deze fase van hun leven zijn wij de constante factor.”
‘Bepaalde emoties moet je parkeren’
Wat hebben Peter en Sylvia – naast de benodigde scholing, training en intervisie – nodig om die constante factor te kunnen zijn in het gezinshuis? Ze kijken elkaar aan. “Om te beginnen een stevige relatie met elkaar. Bepaalde emoties moet je kunnen parkeren en je moet één lijn trekken. Vaak is een blik al genoeg, maar het is wel nodig om – als de kinderen op school zijn – te blijven praten. Verder zorgen we ervoor dat onze innerlijke batterij opgeladen blijft. Soms moet je even tot jezelf komen om het vol te houden. Peter gaat graag buiten sporten, ik loop een blok om met de hond. Al krijgen we ook energie van mooie momenten met de kinderen.”
De jongste in het gezinshuis is acht jaar en de oudste achttien. “De uitdaging in zo’n groot en gevarieerd gezin is om goed te blijven kijken naar wie de kinderen zijn en wat zij nodig hebben”, stelt het echtpaar. ”Dat geldt voor de vier kinderen die via Jeugdhulp Friesland bij ons wonen en natuurlijk ook voor onze eigen jongens en pleegdochter. Elk kind doorloopt een ontwikkeling en ze hebben binnen het gezin ook impact op elkaar. Het is aan ons om de balans goed te bewaken, door focus op alle persoontjes én oog voor het geheel. Wij houden van een vrije opvoeding, al bieden we een duidelijke structuur waar de kinderen dat nodig hebben.”
‘Investeren in hún toekomst’
“Het belangrijkste is investeren in de vertrouwensband”, vinden Peter en Sylvia. “Ontdekken wie ze zijn en hen de ruimte geven om zich open te stellen. Dat kan maanden tot jaren duren en het is vaak eenrichtingsverkeer, maar wij zijn ons altijd bewust dat de kinderen hier voor zichzelf zitten. Niet voor ons. Het gezinshuis is een investering in hún toekomst. Aan een moeizaam verleden kunnen we niets veranderen. Wel kunnen we de kinderen in het hier en nu een veilige plek bieden en hen helpen om te groeien. Dat gaat met ups en downs, maar elk klein stapje is er één. Met geduld en focus op het positieve kom je uiteindelijk verder.”