In quarantaine moeten vanwege corona. Dat overkomt veel mensen. Zo ook een aantal jongeren van het Behandelcentrum Woodbrookers. Onze jeugdzorgwerkers waren solidair en gingen met hen in quarantaine. Op die manier kon de zorg door gaan. Maar hoe ging dat? Onze stagiair Orthopedagogiek Josca van der Weij deed onderzoek. Dat deed ze aan de hand van een ‘fit’, dat helpt om alle helpende factoren in kaart te brengen en deze te prioriteren met bijpassende interventies.
Saamhorigheid
De periode is heel goed verlopen. De sfeer was ontspannen. Door het gemeenschappelijke doel van zowel de jongeren als jeugdzorgwerkers overheerste een gevoel van saamhorigheid. Er was wederzijds begrip. Opvallend was de veerkracht van de jongeren, zij accepteerden de situatie snel.
Veel tijd samen doorbrengen
De jeugdzorgwerkers hadden veel tijd voor de jongeren. Er werd samen veel ondernomen. Dat de samenstelling van de groep werkers dezelfde bleef, had een positieve uitwerking op het gedrag van de jongeren. Er werd weinig stress ervaren. En er waren minder incidenten. Wat ook heel positief heeft gewerkt is de steun van andere jongeren en collega’s. Via appjes, maar ook via traktaties gaven mensen blijk van hun betrokkenheid. Er is gekookt, zijn veel spelletjes gespeeld en de regels met betrekking tot gamen en mobiel waren versoepeld. Ook dat heeft een positief effect gehad op de sfeer.
Op basis hiervan kunnen we stellen dat vaste (in de zin van weinig wisselende) medewerkers zorgen voor duidelijkheid en bijdragen aan het verlagen van stress en spanning bij de jongeren. En dat zonder externe druk ruimte ontstaat om te spelen en experimenteren en meer spontaniteit. De uitkomsten bevestigen het beleid voor kleinschalig wonen, voor continuïteit en voor aanwezigheid en beschikbaarheid van begeleiders/opvoeders: ook voor jongeren waarvoor (tijdelijk) een gezinscontext (het eigen gezin of een netwerkgezin, pleeggezin of gezinshuis) niet toereikend is. Wij staan voor dit beleid!
Foto: deel van de 'fit'