De coronamaatregelen zitten me nu niet meer in de weg. Maar in het begin had ik er wel last van. Ik kon mijn taak als pleegzorgwerker maar half uitvoeren. Ik kon telefonisch wel ondersteunen, maar miste het fysieke contact wel degelijk. Het is zo belangrijk om toch even bij pleegouders langs te gaan. Een praatje maken met het pleegkind en zien hoe iedereen erbij zit. Observeren via de telefoon is lastig. Aan de andere kant was het contact intensiever. Een belletje gaat sneller gedaan dan een afspraak inplannen. Dat vond ik, als beginnend werker, prettig. In februari kreeg ik elf nieuwe zaken overgedragen. Sommige cliënten had ik nog maar een keer gezien. Door videobellen, whatsappen en telefoneren vond ik toch een weg om elkaar beter te leren kennen. Ik ben graag wat persoonlijker betrokken bij zaken. De pleegkinderen hebben het buitengewoon goed gedaan. Dankzij de geweldige inzet van pleegouders. Enkele kinderen hebben meer ondersteuning en aansturing nodig gehad. Meestal werd een goede oplossing gevonden door bijvoorbeeld het inzetten van een zorgboerderij of hulp vanuit school. 

Verhuizen in coronatijd
Door de maatregelen had ik minder contact met mijn familie, vrienden en kennissen. Maar dankzij de hedendaagse technologie was er gelukkig wel contact, maar dan op afstand. Ik ben in maart verhuisd. Dat was nog best spannend. Het was nog niet duidelijk of Nederland volledig op slot zou gaan. Al die voorbereidingen! En kon ik de sleutel van het nieuwe appartement wel ophalen? Al met al een gespannen en onprettige tijd om te verhuizen. Het is uiteindelijk goed gekomen. Ik moest alleen wel een paar keer vaker heen en weer rijden omdat er geen hulp ingeschakeld mocht worden.  Ik beleef deze tijd toch ook wel weer als bijzonder, omdat je veel extra tijd doorbrengt met je partner. Deze tijden zorgen ook dat je dichter naar elkaar toe groeit en elkaar kunt stimuleren en ondersteunen om het beste te maken van deze tijd. Maar doe vooral ook je eigen ding en zoek soms even afleiding voor jezelf! 

Feedback
Om mijn werkzaamheden goed te kunnen uitvoeren moest ik creatief zijn. Oplossingen bedenken en kijken naar andere invalshoeken. Dit werd gestimuleerd door mijn omgeving, collega’s en partner. Blijven communiceren over hoe je in je werk zit, hoe je je energie ervaart en begrijpen dat je een strakke planning moet loslaten. Ik had feedback nodig om dingen los te laten. Om het op een andere manier uit te mogen voeren. Zodat het werkbaar was voor mij en het pleeggezin. Ik heb collega’s nodig die mij informeren, ondersteunen en stimuleren om mijn werk te professionaliseren. Ik heb feedback en ervaring nodig, om beter aan te sluiten bij vragen en situaties.

Trots
Vaker telefonisch contact tussendoor leidt tot het beter begrijpen van je cliënten. In mijn ogen is het fysieke contact onmisbaar. En de manier hoe je naar je eigen inzet kijkt en wat daarin voor jezelf passend is. Trots ben ik op iedereen die zich heeft ingezet om deze periode draaglijker te maken voor de cliënten.  Door samen te kijken naar wat passend is voor pleegkinderen, pleegouders en biologische ouders en daarin maatwerk te regelen per casus.